با تنوّعی که در طرح و رنگ لباس‌ها پیش آمده، این دغدغه همیشه همراه دختران و پسران هست که جدای از بحث گرانی و ارزانی، از بین این همه لباس‌های متنوّع، کدام را انتخاب کنم؟ آیا این لباس به جایگاه اجتماعی من لطمه نمی‌زند؟ بین هم‌کاران و دوستان یا توی دانشگاه و پیش هم‌کلاسی‌ها و اساتیدم، سبک نمی‌شوم؟

یا حتّی برعکس؛ گاهی می‌گوییم این لباس خیلی خوب و قشنگ است، امّا هیچکدام از دوستان من مثلاً کت و شلواری نیستند، شاید پوشیدن این لباس باعث شود آنها با من راحت نبوده و از من دوری کنند.

پس این یک دغدغه و فکر است، شاید هم بخش عمده‌ای از سردرگمی مردم و به تبع آن، شلوغی بازارها ریشه در همین مساله دارد. قطعاً همه ما این تجربه را داریم که گاهی برای خرید لباسی وارد دنیایی از رنگ و طرح‌های مختلف می‌شویم امّا در نهایت، به انتخاب مناسبی نمی‌رسیم و دست خالی بر می‌گردیم، فردا هم روز از نو و روزی از نو!

امام صادق(ع) در چند کلمه، به صورت مختصر و مفید، ملاک‌های یک لباس مناسب را بیان کرده و می‏فرماید:
«وَ اَمّا اللِّباسُ یَحْمِلُکَ عَلَی الْعُجْبِ وَ الرِّیاء وَ التَّزْییِنِ وَ التَّفاخُرِ وَ الْخُیَلاءِ فَاِنَّها مِن آفاتِ الدِّینِ وَ مُورِثُهُ الْقَسْوَه?ُ فِی الْقَلْبِ؛ لباست، لباسی نباشد که تو را به گناه خودپسندی، ریا، آراسته نشان دادن، مباهات به دیگران، فخرفروشی و تکبر، آلوده کند که تمام این‌ها از آفات دین و موجب سختی دل است».[1]

کاملاً اتّفاقی، همین امروز که یک آقایی رو دیدم که با شلوار زرد رنگ و پیراهن صورتی و کفش‌های قهوه‌ای توی پیاده رو قدم می‌زد، به این روایت زیبا رسیدم؛ با خودم فکر می‌کردم؛ خدایا این لباس با کدام یک از ملاک‌هایی که امام صادق (ع) می‌فرماید مطابق هست؟ کدام موقعیّت اجتماعی، با آغوش باز، پذیرای این تیپ و سر و وضع است؟

بهتر نیست آراستگی و زیبایی را با مدل‌های ساده‌تر امتحان کنیم؟ من معتقدم اگر امام معصوم، این نوع پوشش را توصیه می‌کند، قطعاً جذّابیّت آن هم بیشتر است و نهادهای مختلف جامعه، پذیرای این‌چنین شخصیتی خواهند بود.

 

منبع:
1. عبدالرزاق گیلانی، مصباح الشریعه، پیام حق، ص 69، تهران، 1377.

tasdid.mihanblog.com