آری، شهید همه وجود خویش خود را در معاملت با خدا می‌دهد تا خدای، مهر همه مظاهر فریبنده را از دل او بردارد و لذت همدمی و قرب حق را ارزانیش نماید، واین، چه معامله سود آوری است.

علی اکبر در سال 1347هجری شمسی در روستای المشیر از توابع شهرستان قائم‌شهر و از یک خانواده مذهبی و کشاورز پا به عرصه گیتی نهاد. او در دوران کودکی بهمراه پدرش به مساجد و حسینیه محله می‌رفت و به همین خاطر از دوستداران و محبان اهل بیت عصمت و طهارت به شمار می‌آمد.

درسن هفت سالگی وارد مدرسه الهام المشیر شد و دوره ابتدایی را با موفقیت به اتمام رساند همزمان با کسب علم و دانش برای فراگیری قرآن مجید به مکتب خانه می‌رفت و با توجه به سن کمی که داشت به والدین خود در امر کشاورزی کمک می‌کرد.

در سال 1360 وارد مدرسه راهنمایی المشیر شد و بعلت عدم امکانات لازم و فقر شدید مالی و مشکلات جانبی موفق به اتمام مقطع راهنمایی نشد.

پس از ترک تحصیل دوشادوش پدرش به امر کشاورزی می‌پرداخت. علی اکبر علاقه وافری به ورزش داشته و از فرصت‌های بدست آمده نهایت استفاده را می‌نمود؛ به ورزش‌های فوتبال و کشتی محلی روی آورده که در این رابطه مورد تشویق دوستان خود واقع گردیده و به کار خود رونق بخشید. در این راستا جهت آموزش فنی کشتی راهی باشگاهی در شهر شد و پس از گذراندن دوره مورد نظر در بعضی ازمسابقات شهری شرکت نمود و عنوانی کسب نموده و جام دریافت کرد.

فعالیت‌های شهید بعد از انقلاب و دوران دفاع مقدس:

علی اکبر بعلت فقرمالی، سخت به کارهای کشاورزی و کارگری مشغول بود؛ با تشکیل بسیج درروستای المشیر ایشان داوطلبانه به عضویت بسیج درآمد وبا آنها در برنامه ها و مراسم مذهبی و انقلابی درحدامکان شرکت می‌نمود و مردی مذهبی و دوستدار جمهوری اسلامی ایران و انقلاب بود.

ایشان به علت عشق به انقلاب و امام(ره) برای یاری رساندن به رزمندگان اسلام داوطلبانه به خدمت سربازی اعزام گردید که در منطقه جنوب خدمت نمود و در پادگان به عنوان سربازی نمونه انتخاب شد.

در اواخر خدمت نظام وظیفه در حین انجام وظیفه در تاریخ24/9/68 به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

توصیه های شهید ولی‌پور به خانواده خویش:

شهید ولی‌پور که خود از نیروهای متعهد بسیج بود و جهت پاسداری از نظام مقدس جمهوری اسلامی پا به جبهه‌های جنگ علیه دشمن بعثی گذارد، همواره خانواده خود را به پاس داشت نظام مقدس اسلامی و حفظ ارزش‌ها سفارش می‌نمود، چرا که می‌دانست این انقلاب با چه بهائی به ثمر نشست.

خانواده خود را به قدم گذاردن در مسیر ولایت و ارج نهادن به مقام شهدا سفارش می‌نمود. آنها را به اداء فرائض دینی به خصوص نماز توصیه می‌کرد واز خواهران خود می‌خواست تا حجابشان را رعایت کنند و حضرت فاطمه(س) و زینب کبری را الگو درزندگی خود قرار دهند.

از پدر و مادر خواست تا برشهادتش بی‌تابی و زاری نکنند بلکه در سوگ فرزندان فاطمه (س) اشک بریزند و عزاداری کنند. از برادران و خواهران خود می‌خواست تا قدردان و کمک کار پدر و مادر باشند چرا که می‌دانست برای تربیت آنها زحمات فراوان کشیدند.

خطاب به پدر ومادر خود گفت:از شما سپاسگذارم که مرا به گونه‌ای تربیت کردید تا قدم در این مسیر گذارم و اگر به فیض شهادت رسیدم هدیه‌ای است از خدا برمن چرا که امانتی بودم در دست شما که به درستی این امانت را حفظ کردید و به دست صاحبش سپردید و مرا در جوار شهدای روستا دفن نمائید.[1]

«والسلام»

منبع: www.shahed-alamshir.ir

[1] - وصیتنامه شهید به صورت مکتوب در دست نبود توصیه‌های شهید به خانواده خود بصورت شفاهی و نامه ای بوده که با اندکی تلخیص جمع‌آوری و نوشته شد.