1- پرهیز از دنیا پرستی

ای بندگان خدا، شما را به ترک دنیایی سفارش می‏کنم که شما را رها می‏سازد، گر چه شما جدایی از آن را دوست ندارید، دنیایی که بدن‏های شما را کهنه و فرسوده می‏کند با اینکه دوست دارید همواره تازه و پاکیزه بمانید.شما و دنیا به مسافرانی مانید که تا گام در آن نهند، احساس دارند که به پایان راه رسیده‏اند، و تا قصد رسیدن به نشانی کرده‏اند، گویا بدان دست یافتند، در حالی که تا رسیدن به هدف نهایی هنوز فاصله‏های زیادی است.چگونه می‏تواند به مقصد رسد کسی که روز معیّنی در پیش دارد و از آن تجاوز نخواهد کرد مرگ به سرعت او را می‏راند، و عوامل مختلف او را بر خلاف خواسته خود از دنیا جدا می‏سازد.

2- روش برخورد با دنیا

پس در عزّت و ناز دنیا بر یکدیگر پیشی نگیرید، و فریب زینت‏ها و نعمت‏ها را نخورید و مغرور نشوید و از رنج و سختی آن ننالید و ناشکیبا نباشید، زیرا عزّت و افتخارات دنیا پایان می‏پذیرد، و زینت و نعمت‏هایش نابود می‏گردد، و رنج و سختی آن تمام می‏شود، و هر مدّت و مهلتی در آن به پایان می‏رسد، و هر موجود زنده‏ای به سوی مرگ می‏رود.آیا نشانه‏هایی از زندگی گذشتگان که بر جا مانده شما را از دنیا پرستی باز نمی‏دارد و اگر خردمندید آیا در زندگانی پدرانتان آگاهی و عبرت آموزی نیست مگر نمی‏بینید که گذشتگان شما باز نمی‏گردند و فرزندان شما باقی نمی‏مانند مگر مردم دنیا را نمی‏نگرید که در گذشت شب و روز حالات گوناگونی دارند:یکی می‏میرد و بر او می‏گریند، و دیگری باقی مانده به او تسلیت می‏گویند، یکی دیگر بر بستر بیماری افتاده دیگری به عیادت او می‏آید، و دیگری در حال جان کندن است، و دنیا طلبی در جستجوی دنیاست که مرگ او را در می‏یابد، و غفلت زده‏ای که مرگ او را فراموش نکرده است، و آیندگان نیز راه گذشتگان را می‏پویند.بهوش باشید مرگ را که نابود کننده لذّت‏ها و شکننده شهوت‏ها و قطع کننده آرزوهاست، به هنگام تصمیم بر کارهای زشت، به یاد آورید، و برای انجام واجبات، و شکر در برابر نعمت‏ها و احسان بی شمار الهی، از خدا یاری خواهید.

خطبه 98 نهج البلاغه