1- توصیه مهم:کمک‌های مالی مشکوک و برای غیر رضای خدا را نگیرید و این ویروس را وارد هیئت نکنید. قناعت کنید اما پول مشکوک نگیرید. این اموال به صورت غیر ملموس و به تدریج، بنیان هیئت‌ها را ویران می‌کند. (در این زمینه مطالب بسیار مهمی وجود دارد که فرصت پرداختن به آنها نیست)
2- جهت‌گیری‌های درست و آموزنده در هیئت‌ها. نباید مردم و اعضاء را به خواب و قصه و ادا و اطفار عادت دهیم. مداحانی که دعوت می‌کنیم، واعظانی که دعوت می‌کنیم، جنس برنامه‌هایی که می‌گیریم نباید نوعی سرگرمی برای مردم باشد، باید آموزنده باشد، باید به معرفت مردم اضافه کند. « من جلس مجلساً فلم یزد فیه من‌الله شیئا لم یزد فیه من الله الا بُعدا » (هر کس در جلسه‌ای بنشیند و چیزی به او اضافه نگردد، به همان اندازه از خدا فاصله گرفته) باید حرف‌ها مستند باشد، کارها مستند باشد، برنامه‌ها مورد قبول علما و بزرگان باشد. توجه به نیازهای مردم باشد نه علاقهآنها. به صورت طبیعی هر مخاطبی دوست دارد صدای زیبا، ادا و اطفار، و یا داستان‌های زیادی در مداحی‌ها و سخنرانی‌ها بشنود، اما این امر صحیحی نیست. لذا شما در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها باید مواظب جهت‌گیری هیئت باشید تا به بی‌راهه نرود و مایه سرگرمی مردم نشود.
3- توجه به شعایر دینی، مراعات وقت نماز، عدم ارتکاب محرمات در عزاداری‌ها، در نیاوردن لباس‌ها، زخمی نکردن بدن‌ها، لحن و آهنگ مداحان نباید نامشروع باشد و...
4- گاهی یک محفل کوچک داخل منزل، به اندازه صدها دسته عزاداری ثواب و سعادت برای انسان ذخیره می‌کند پس گول این ظواهر را نباید خورد.
5- یکی دیگر از نکات مهم این است که شما بانیان هیئت‌ها باید با رفتار و گفتار خود مردم را به امام حسین و اهل‌بیت دعوت کنید. « کُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُم ». رفتار شما باید حسینی و ابالفضلی باشد تا هم ماندگار باشد و هم تأثیرگذار. باید حسینی باشیم تا حسینی بسازیم.
یک پیشنهاد مهم: تشکیل اتحادیه هیئت‌های مذهبی روستای المشیر(یا منطقه)
1- از نظر تیپ‌شناسی، می‌توان گونه‌های متعددی از هیئت‌های مذهبی در روستای المشیر مشاهده کرد.
الف: هیئت‌های قرآنی
ب: هیئت‌های فرهنگی
ج: هیئت‌های عزاداری (که ممکن است شامل هیئت‌های فرهنگی هم شود)
د: هیئت‌های مقطعی و خودجوش که معمولاً در ایام خاص مانند تاسوعا و عاشورا شکل می‌گیرد و ریشه در تاریخ و فرهنگ مذهبی روستا دارد.
به نظرم می‌رسد با توجه به تعدد هیئت‌های مذهبی در روستا و تشابه فعالیت‌های آنها با یکدیگر، خوب است یک اتحادیه‌ای متشکل از مسئولین هیئت‌های مذهبی روستا با حضور یک نفر از هیئت امنای مساجد و حسینیه‌ها و نیز یک نماینده از شورای اسلامی و پایگاه بسیج تشکیل گردد و از میان خود یک نفر را به عنوان مدیرعامل یا عنوان دیگری انتخاب نمایند و هر از چندگاهی برای ایجاد هماهنگی‌های لازم، تشکیل جلسه دهند.
برخی مزایای تشکیل اتحادیه از این قرار است:
1- تقسیم کار میان هیئت‌ها:
گاهی مشاهده می‌شود در ایامی خاص، همه هیئت‌ها برنامه‌های مشابه اجرا می‌کنند. در عوض در چند ماه متوالی هیچ برنامه‌ای در محل انجام نمی‌شود. و یا گاهی یک هیئت به نام حضرت ابوالفضل علیه‌السلام است ولی برنامه‌ای مفصل برای حضرت رقیه در روستا برگزار می‌کند در حالی که در همین محل هیئت دیگری به نام حضرت رقیه هم وجود دارد. کار حضرت ابوالفضل را باید به همان هیئت و کار حضرت رقیه را به هیئت حضرت رقیه واگذار کرد.
2- ایجاد هماهنگی‌های لازم برای برنامه‌های مذهبی؛
3- انجام کمک‌های مالی لازم به یک هیئت خاص برای برنامه مورد توافق در اتحادیه و تأمین نیازهای آن:
گاهی در روستا یک هیئتی به مناسبتی می‌خواهد کار مهمی انجام دهد اما امکانات لازم را در اختیار ندارد، از طرف دیگر، در دست سایر هیئت‌ها امکانات مالی و پشتیبانی فراوانی وجود دارد که فعلاً به آنها نیاز ندارند. این اتحادیه می‌تواند این ناهماهنگی‌ها را سامان دهد.
4- حضور در برنامه‌ها و احساس وظیفه سایر هیئت‌ها:
اگر اتحادیه‌ای با اوصافی که عرض کردم شکل گیرد، آن‌وقت همه هیئت‌ها و اعضایشان احساس وظیفه می‌کنند که در برنامه‌ها و مراسم سایر هیئت‌ها شرکت کنند و آن برنامه‌ها را هم از خود بدانند. این امر موجب می‌شود همه برنامه‌های فرهنگی مذهبی در محل رونق گیرد.
5- تأسیس سایت مشترک هیئت‌های مذهبی: اگر اتحادیه شکل گیرد، یک سایت جامع برای همه هیئت‌های مذهبی روستا می‌توان راه‌اندازی کرد و در لینک‌های مختلف به معرفی و تاریخچه همه هیئت‌های روستا پرداخت (جزئیات دیگری از تأسیس سایت مشترک نیز توسط آقای رفیعی مطرح گردید)
6- ایجاد نظم در برنامه‌ها:
شما ملاحظه می‌کنید که در روز تاسوعا یا عاشورا، هیئت‌های مختلف یا برخی از خیّرین و افراد عادی اقدام به پخش شیرینی و شربت برای عزاداران می‌نمایند. معمولاً در این برنامه‌ها اسراف زیاد صورت می‌گیرد و نیز معمولاً بسیاری از افراد به خاطر تنوع (یا شاید احساس مسئولیت یا به خاطر تبرّک! ) از هر هیئتی، شربتی می‌نوشند و این هم از مصادیق بارز اسراف است.
اصلا چه لزومی دارد که در دسته‌های عزاداری، تنها شربت و آب و چای و شیر و شیرینی و غیره پخش کنیم؟! آیا نیاز عزاداران تنها همین است. البته این کار ثواب خاص خود را دارد اما کارهای بهتری نیز وجود دارد که ثوابش چند برابر این است ولی همه از آن غافل هستند.
به عنوان نمونه، اتحادیه هیئت‌های مذهبی، برخی از هیئت‌ها را ملزم کند که بر اساس توان خود تعدادی قرآن تهیه کند و به عزاداران هدیه نماید. مگر امام حسین از قرآن جداست؟! در همین دو سه سال اخیر در چند کشور دنیا همایش‌های بزرگی تحت عنوان «قرآن و امام حسین» برگزار کردیم. اصلا حرکت امام حسین برای اسلام و قرآن بود. وقتی سر امام حسین بر روی نیزه و در مجلس یزید قرآن تلاوت می‌کند، آن‌وقت ما به دنبال دادن شربت و شیرینی به مردم هستیم و اصلا توجهی به قرآن در عزاداری‌ها نداریم و حاضر نیستیم از این تلقی عوامانه دست برداریم یا کاهش دهیم.
یا چه ایرادی دارد یک یا چند هیئت مذهبی امکانات مالی خود را روی هم بگذارند و چند تا مفاتیح و نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه تهیه کنند و در اختیار عزاداران قرار دهند؟
یا اینکه اخیراً کتاب‌های زیادی در مورد امام حسین و قرآن نگارش شده و نیز کتاب‌هایی که سخنان امام حسین علیه‌السلام را جمع‌آوری کردند و یا آیاتی که امام حسین در طول سفر خود از مدینه تا کربلا و تا شام تلاوت فرمودند در یک کتاب جمع‌آوری شده، چرا نباید برخی هیئت‌ها به جای شربت، از این هدایای ناب به مردم هدیه دهند. شربت‌ها و شیرینی‌ها همان هدایای یک روزه‌اند و اسراف هم در آن راه دارد، اما قرآن و کتاب و امثال آن، هدایای یک عمر برای عزاداران هستند و در این هدایا هیچگونه اسرافی راه ندارد.
اینجاست که آدم احساس می‌کند جای یک اتحادیه مذهبی که مشتمل بر جمعی از قوّه عاقله هستند، خالی است تا این برنامه‌ها را نظم ببخشد.
در پایان از زحمات همه شما برادران ارجمند قدردانی می‌کنم و از صراحتی که در بیان برخی مسائل داشتم عذرخواخی می‌کنم و امیدوارم همه قدم‌ها و افکار و گفتار و کردار ما برای خدا و در راه خدا باشد.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
طبقه بندی: سخنرانی حجت الاسلام رفیعی پیرامون هیئت‌های مذهبی روستای المشیر، سخنرانی، حجت الاسلام رفیعی، پیرامون، هیئت‌های مذهبی
