گاهی صحبت از رفتار فردی است، پس می‌توانم بگویم، به کسی ربطی ندارد، مثلاً دلم می‌خواد توی اتاقم بمانم و بیرون نیایم.
امّا جایی که در یک جامعه زندگی می‌کنم و رفتار من ممکن است عدّه‌ای را از مسیر خود خارج کند، یا خسارتی به آن‌ها وارد کند، دیگر جای این حرف نیست.
بحث حجاب و حیا هم از این نوع است، بلکه یکی از مهم‌ترین مسائلی که روی رفتار افراد، نوع نگاه به خانواده‌هایشان، نوع پوشش بچه‌های آن‌ها و... تاثیرگذار است، همین بحث است. در اسلام هم به حفظ حجاب و حیا خیلی سفارش شده و در حقیقت باید از پوشش و...
نوع رفتار زن و مرد مسلمان، علائم وقار و عفاف و حیا و سنگینی آشکار باشد.

این نکته در قرآن به صراحت ذکر شده و می‌فرماید: ای پیامبر به همسران و دخترانت و به زنان مؤمنین بگو که‏ روسری‌های خویش را به خود نزدیک سازند. [احزاب/59]

پس باید پوششی به نام پوشش اسلامی در بین یک جامعه مسلمان، رواج داشته باشد، این در حقیقت یک حق الهی است که خدا به عهده زنان مسلمان گذاشته است. به بیان دیگر: «این مقام حرمت و حیثیت را، خدا (که ‏حق خود اوست)، به زن داده و فرموده است: این حق مرا به عنوان امانت حفظ کن» [1]

بنابراین جدای از مباحث دیگر، به بیان مفسّر کهنه کار و ژرف اندیش قرآن کریم، بحث حجاب، یک حقّ الله است، یعنی یک زن نمی تواند بگوید بدن و موی خودم است، دوست دارم اینگونه بپوشم، یا اینکه شوهرم با این ظاهر من مشکلی ندارد.
آیت الله جوادی آملی این بحث را اینگونه می‌بیند: خداى سبحان زن را با سرمایه ‏عاطفه آفریده است تا معلّم رقّت بوده و پیام عاطفه بیاورد، حال اگر جامعه‌اى این درس رقّت و عاطفه را ترک نموده و به ‏دنبال غریزه و شهوت رفتند، به همان فسادى مبتلا مى‏‌شوند که در غرب ظهور کرده است. [2]

گاهی این گنجینه عاطفه و رقّت و عفّت، به جای انجام وظایف الهی خود، با پوشش نامناسبش پیام غریزه و شهوت ارسال می‌کند، حتّی دریغ از اینکه او شیعه است و مولایش می‌فرماید: وَ اکْفُفْ عَلَیْهِنَّ مِنْ اَبْصارِهِنَّ بِحِجابِکَ اِیّاهُنَّ فَاِنَّ شِدَّه?َ الْحِجابِ اَبْقی‏ عَلَیْهِنَّ؛ از راه حجاب و پوشش، بانوان را بپوشان؛ زیرا رعایت حجاب به طور جدی و محکم، زنان را به طور سالم‏تر و پاک‏تر حفظ خواهد کرد. [3]

منابع:
1. مشرق نیوز.
2. همان.
3. نهج البلاغه، نامه 31.

منبع: www.tasdid.mihanblog.com