نگرشی که در غرب نسبت به انسان و شئون زندگی او حاکم است، در نهایت منجرّ به ارائة تصویری از زنان در رسانه‌ها می‌شود که جایگاه او را تنزّل می‌بخشد. آنها به زن به عنوان یک کالا یا ابزار نگاه می‌کنند.
«برای بررسی و ریشه‌یابی وضعیت موجود زن در این رسانه‌ها، باید علّت را در مبانی نگرشی و اندیشه‌ای غرب جُست و به دنبال پاسخ بود که اساساً در نگاه غرب، انسان و رابطه‌اش با خدا و جهان پیرامونش چگونه تصویر می‌شود؟ و جایگاه زن در این روابط کجا قرار دارد؟»[1]
در ادامه به برخی از این اندیشه‌ها مختصراً اشاره می‌شود:
1. انسان محوری (اومانیسم): اومانیسم قائل است انسان ـ مادّی و زمینی است ـ و تنها موضوع ارزشمند برای تلاش و تفکّر است و چیزهای دیگر تنها بر این پایه تحلیل و ا رزیابی می‌شوند.[2] به عبارت دیگر، معتقدند به دنبال لذّتها و زیباهییهای مادّی و اصالت دادن به غرایز انسانی و مادّی، باید بود.
2. فرد گرایی: در این نگرش که برگرفته از اومانیسم است، فرد به خودی خود...
«ارزش برتر» تلقِّ می‌شود و جامعه در واقع، ابزاری برای رسیدن فرد به اهداف فردی است. بر مبنای فلسفة اصالت فرد، جامعه و نهادهای اجتماعی اموری فرضی و ذهنی و فاقد هر گونه واقعیت عینی به شمار می‌روند.
در نتیجه، محدودیتهایی که زندگی اجتماعی به ناگزیر بر فرد تحمیل می‌کند، ملال آور و بیهوده می‌نماید. بنابراین، «فردگرایی گام بعدی را در تکمیل اومانیسم برداشت. اگر در اومانیسم انسان محور و مدار همة هستی قرار می‌گرفت، در اینجا مطرح شد که فرد با همه خصوصیات فردی‌اش معیار و میزان است.» [3]
ادامه
مطلب...
