باورها و سنت های زیادی در باره جزئیات عروسی وجود دارد که برخی از آنها ریشه در آداب و رسوم گذشتگان ما دارد و برخی نیز از سایر ملل به ما منتقل شده اند. اما همه این باورها و سنت ها غیر قابل تغییر نیستند. در اینجا به شرح چند باور سنتی می پردازیم که اگر تمایل داشتید، می توانید با خیال راحت آنها را به میل خودتان تغییر دهید. به هر حال این عروسی شماست و تصمیم گیری در خصوص جزئیات آن نیز حق شماست.

1 – لباس عروس باید سفید باشد

لباس عروس در اقوام مختلف ایرانی، دارای رنگ های شاد و زنده و طرح های متنوع بوده است. هنوز هم در بین بسیاری از اقوام ایرانی و خصوصا عشایر و ایلیاتی ها، استفاده از رنگ های زنده و شاد در لباس عروس، مرسوم است. رنگ سفید برای لباس عروس در واقع یک سوغات فرنگی است. در خود کشورهای اروپایی نیز رنگ سفید برای لباس عروس تا قبل از ملکه ویکتوریا، مرسوم نبوده است و در واقع پس از اینکه ملکه ویکتوریا برای لباس عروسی خود از رنگ سفید استفاده کرد، عروس خانم ها به استفاده از لباس سفید، تمایل پیدا کردند.

به هر حال هم اکنون حتی در کشورهای اروپایی و امریکایی نیز، عروس خانم ها به استفاده از رنگ های دیگر مثل: قرمز، آبی، صورتی و... برای لباس عروسی خود روی آورده اند.

لذا اگر از رنگ سفید خسته شده اید، می توانید با خیال راحت این سنت را بشکنید و از رنگ های دیگر در لباس عروسی خود استفاده کنید.

ادامه مطلب...

جهان بینی اسلامی در موضوع زن و حجاب
مساله حجاب، از سوی رسانه‌های غربی با بازنمایی نامناسب روبرو شده است، (به عنوان نماد تضییع حقوق زنان و...) امّا جهان بینی اسلامی، چیز دیگری است که به اختصار به آن اشاره می‌شود: از نگاه اسلام، زن با پوشش شرعی خود خانواده را استوار و پابرجا می‌سازد و هرگز افراد را تحریک نکرده، هوس‌ها را بر نمی‌انگیزد.
قرآن کریم در این زمینه می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ? ذَ?لِکَ أَدْنَى? أَن یُعْرَ‌فْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ ? وَکَانَ اللَّـهُ غَفُورً‌ا رَّ‌حِیمًا؛ اى پیامبر، به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: «پوششهاى خود را بر خود فروتر گیرند. این براى آنکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند [به احتیاط] نزدیکتر است، و خدا آمرزنده مهربان است» [1] در حقیقت، حجاب اسلامی، از سوی خداوند به عنوان نمادی معرفی می‌شود برای شناخته شدن زنان مسلمان، تا از آزار و اذیّت دیگران در امان باشند.
بنابراین، زن، با پذیرش حجاب اسلامی، بزرگ‌ترین و ارزنده‌ترین خدمت‌رسانی را به خانواده، جوان‌ها و بالاخره جامعه دارد؛ زیرا  اخلاق، پاکی و فضیلت را رونق می‌بخشد. زنانی که جسم خود را پربهاتر از آن می‌دانند که اجازه دهند...


ادامه مطلب...

نگرشی که در غرب نسبت به انسان و شئون زندگی او حاکم است، در نهایت منجرّ به ارائة تصویری از زنان در رسانه‌ها می‌شود که جایگاه او را تنزّل می‌بخشد. آنها به زن به عنوان یک کالا یا ابزار نگاه می‌کنند.
«برای بررسی و ریشه‌یابی وضعیت موجود زن در این رسانه‌ها، باید علّت را در مبانی نگرشی و اندیشه‌ای غرب جُست و به دنبال پاسخ بود که اساساً در نگاه غرب،‌ انسان و رابطه‌اش با خدا و جهان پیرامونش چگونه تصویر می‌شود؟ و جایگاه زن در این روابط کجا قرار دارد؟»[1]
در ادامه به برخی از این اندیشه‌ها مختصراً اشاره می‌شود:
1. انسان محوری (اومانیسم):‌ اومانیسم قائل است انسان ـ مادّی و زمینی است ـ‌ و تنها موضوع ارزشمند برای تلاش و تفکّر است و چیزهای دیگر تنها بر این پایه تحلیل و ا رزیابی می‌شوند.[2] به عبارت دیگر، معتقدند به دنبال لذّتها و زیباهییهای مادّی و اصالت دادن به غرایز انسانی و مادّی، باید بود.

2. فرد گرایی: در این نگرش که برگرفته از اومانیسم است،‌ فرد به خودی خود...
«ارزش برتر» تلقِّ می‌شود و جامعه در واقع، ابزاری برای رسیدن فرد به اهداف فردی است. بر مبنای فلسفة اصالت فرد، جامعه و نهادهای اجتماعی اموری فرضی و ذهنی و فاقد هر گونه واقعیت عینی به شمار می‌روند.
در نتیجه، محدودیتهایی که زندگی اجتماعی به ناگزیر بر فرد تحمیل می‌کند، ملال آور و بیهوده می‌نماید. بنابراین، «فردگرایی گام بعدی را در تکمیل اومانیسم برداشت. اگر در اومانیسم انسان محور و مدار همة هستی قرار می‌گرفت، در اینجا مطرح شد که فرد با همه خصوصیات فردی‌اش معیار و میزان است.» [3]


ادامه مطلب...

همزمان با تحقق انقلاب اسلامی ایران، که به مثابه ارائه الگویی متفاوت برای سایر کشورهای اسلامی بود، پدیده اصول گرایی اسلامی مطرح شد.  غرب که تا آن روز با سیری شتابان در پی همسان‌سازی فرهنگی و جهانی کردن فرهنگ خود بود و انتظار هیچ مقاومتی را نداشت، با سدّی محکم به نام اسلام ناب مواجه شد.

یکی از استراتژی‌های مهم غرب در مقابله با اسلام، تحریف در بازنمایی واقعیت اسلام است. رسانه‌ها در غرب، اسلام را به عنوان خطر و تهدیدی برای جوامع غربی و مسلمانان را به عنوان متحجّر، بنیادگرا، افراطی و جنگ طلب به تصویر کشیده و بازنمایی می‌کنند. به این نحو که جنبش‌های احیاگری اسلامی را تحت عناوین سازمان‌های تروریستی و بنیادگرا نام‌گذاری کرده، در بازنمایی جهان اسلام از طریق کلیشه‌های شرق شناسانه، آن را نوعی تهدید و یا چالش نظامی و امنیتی برای غرب معرفی می‌کنند. [1]

از جمله محورهای فعالیت رسانه‌های وابسته به نظام سلطه در مقابله با جریان اصول‌گرایی اسلامی...
، ظالمانه و عقب‌مانده جلوه دادن احکام و مقررات شرعی حاکم بر حقوق و شخصیت زن، در جوامع اسلامی بوده است.

تغییر معنایی نشانه حجاب با استناد به حقوق زنان

رسانه‌های وابسته به نظام سلطه می‌کوشند تا با ارسال پیام‌هایی در جهت حمایت از حقوق زنان، سیاست‌های خصمانه خود را در خصوص بی‌حجابی پی‌ریزی کنند. فعالیت شبکه‌های دیداری و شنیداری فارسی زبان خارج از کشور در این باره بر محورهای زیر متکی است:

1. تضییع حقوق زنان در مبانی دینی ریشه‌ دارد؛
2. قوانین تبعیض‌آمیز در جوامع اسلامی، زنان را به شهروندان درجه دو تبدیل کرده است؛
3. حدود شرعی بر خلاف حقوق بشر است و باید جلوی اجرای آن گرفته شود.

رسانه‌های غربی، محورهای سه گانه یاد شده را در برنامه‌های خبری، گزارشی، تحلیلی و مستند و همچنین در برنامه‌های نمایشی دنبال می‌کنند و در سال‌های اخیر، ده‌ها فیلم سینمایی برای ترسیم چهره خشن، نامطلوب و ظالمانه از روابط زن و مرد و ضوابط و چارچوب‌های حاکم بر این موضوع، در جوامع اسلامی تولید و ارائه کرده‌اند. [2]

تغییر معنایی نشانه حجاب با ارسال پیامهای فرهنگی ـ‌ سیاسی

برنامه‌های رصد شده از دو شبکة‌ خبری ـ‌ تحلیلی ماهواره‌ای فارسی زبان؛ یعنی «بی.بی.سی فارسی و صدای آمریکا» در سال 1389 ش نشان می‌دهد این دو شبکه در این سال، ده‌ها برنامه در قالب خبر، گزارش، مستند، گفتگو، میزگرد و ... با موضوع حجاب و روابط زن و مرد در ایران تهیه و پخش کرده‌اند.


ادامه مطلب...

اندیشه‌های حاکم بر جوامع غربی از جمله: اومانیسم، فردگرایی، اصالت جسم و... و همچنین دغدغة حفظ آن، به جهت همسو بودن این افکار و اصول با مقاصد غربی‌ها، انگیزه‌ای شد برای مقابله با فرهنگ حجاب. در کنار این اصل کلّی، دلایل دیگری نیز برای این مسئله بر شمرده می‌شود که به برخی از آن‌ها شاره می‌کنیم:
نشانه‌ای تهدید کننده: حجاب در قرن بیست و یکم ـ‌ که به قرن ضد سیاست‌های اسلامی شناخته می‌شود ـ‌ به نشانه تهدید کننده‌ای تبدیل شده است. [1]  عمده دلیل مبارزه با فرهنگ حجاب، به تقابل با نظام دینی بر می‌گردد. به این بیان که: وقتی زن مسلمانی، حجاب را انتخاب می‌کند و آن را به عنوان نوعی پوشش در انظار دیگران قرار می‌دهد، به وسیله آن، پیامی از تمام مبانی فکری او به دیگران منعکس می‌شود. مشاهده یک زن محجّبه این پرسش را ایجاد می‌کند که ...
این نماد برآمده از چه بنیان فکری است؟‌ این ایجاد پرسش، انگیزة تحقیق در خصوص «عقیده منتجّ به حجاب» را به وجود می‌آورد.

نمادی همسو با بیداری اسلامی: در چند سال اخیر، شاهد رشد فکری و بیداری ملت‌ها، به خصوص کشورهای اسلامی بوده‌ایم که زنان و مردان در این مناطق با شیوه‌های اعتراضی خود، در پی تغییرات اساسی در نظام اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشورهای خود هستند تا با به دستگیری ساختار سیاسی و حکومت موجود و تصمیم‌گیری مناسب بر اساس آموزه‌های اسلامی، بتوانند در جهت عدالت و احقاق حقوق خویش حرکت کنند.

در این موج بیداری حضور زنان در کنار مردان از شاخصه‌هایی است که تعجب جهانیان را برانگیخته است. زنانی که تا قبل از شروع جنبش بیداری، بر اساس تبلیغات فریبنده غرب و جنبش‌های فمینیستی و نگاه‌های متحجرانه، در جریان جهانی غرق شده بودند؛ ولی به مرور زمان و تغییراتی که حاصل شد، فهمیدند که در دنیای امروز به کالایی برای تجارت تبدیل شده‌اند.


ادامه مطلب...

گاهی صحبت از رفتار فردی است، پس می‌توانم بگویم، به کسی ربطی ندارد، مثلاً دلم می‌خواد توی اتاقم بمانم و بیرون نیایم.
امّا جایی که در یک جامعه زندگی می‌کنم و رفتار من ممکن است عدّه‌ای را از مسیر خود خارج کند، یا خسارتی به آن‌ها وارد کند، دیگر جای این حرف نیست.
بحث حجاب و حیا هم از این نوع است، بلکه یکی از مهم‌ترین مسائلی که روی رفتار افراد، نوع نگاه به خانواده‌هایشان، نوع پوشش بچه‌های آن‌ها و... تاثیرگذار است، همین بحث است. در اسلام هم به حفظ حجاب و حیا خیلی سفارش شده و در حقیقت باید از پوشش و...
نوع رفتار زن و مرد مسلمان، علائم وقار و عفاف و حیا و سنگینی آشکار باشد.

این نکته در قرآن به صراحت ذکر شده و می‌فرماید: ای پیامبر به همسران و دخترانت و به زنان مؤمنین بگو که‏ روسری‌های خویش را به خود نزدیک سازند. [احزاب/59]

پس باید پوششی به نام پوشش اسلامی در بین یک جامعه مسلمان، رواج داشته باشد، این در حقیقت یک حق الهی است که خدا به عهده زنان مسلمان گذاشته است. به بیان دیگر: «این مقام حرمت و حیثیت را، خدا (که ‏حق خود اوست)، به زن داده و فرموده است: این حق مرا به عنوان امانت حفظ کن» [1]

بنابراین جدای از مباحث دیگر، به بیان مفسّر کهنه کار و ژرف اندیش قرآن کریم، بحث حجاب، یک حقّ الله است، یعنی یک زن نمی تواند بگوید بدن و موی خودم است، دوست دارم اینگونه بپوشم، یا اینکه شوهرم با این ظاهر من مشکلی ندارد.
آیت الله جوادی آملی این بحث را اینگونه می‌بیند: خداى سبحان زن را با سرمایه ‏عاطفه آفریده است تا معلّم رقّت بوده و پیام عاطفه بیاورد، حال اگر جامعه‌اى این درس رقّت و عاطفه را ترک نموده و به ‏دنبال غریزه و شهوت رفتند، به همان فسادى مبتلا مى‏‌شوند که در غرب ظهور کرده است. [2]

گاهی این گنجینه عاطفه و رقّت و عفّت، به جای انجام وظایف الهی خود، با پوشش نامناسبش پیام غریزه و شهوت ارسال می‌کند، حتّی دریغ از اینکه او شیعه است و مولایش می‌فرماید: وَ اکْفُفْ عَلَیْهِنَّ مِنْ اَبْصارِهِنَّ بِحِجابِکَ اِیّاهُنَّ فَاِنَّ شِدَّه?َ الْحِجابِ اَبْقی‏ عَلَیْهِنَّ؛ از راه حجاب و پوشش، بانوان را بپوشان؛ زیرا رعایت حجاب به طور جدی و محکم، زنان را به طور سالم‏تر و پاک‏تر حفظ خواهد کرد. [3]

منابع:
1. مشرق نیوز.
2. همان.
3. نهج البلاغه، نامه 31.

منبع: www.tasdid.mihanblog.com

گاهی نوع پوشش، مدل مو، موقعیّت اجتماعی، خنده، لبخند، اخم و گریه طرف مقابل، برای ما معنا دار است و حتّی گاهی ساعت‌ها می‌توان راجع به آن، گفت و نوشت؛ بنابراین همواره همه مطالبات، احساسات، ارتباطات و شناخت انسان‌ها، به محتوای سخن آن‌ها (یعنی لُبّ مطلبی که می‌گویند) ختم نمی‌شود.

حتّی یک محتوا را می‌توان به گونه‌های مختلف بیان کرد، به نحوی که شنونده، معانی متفاوت در ذهنش ایجاد شود؛ مثلاً جمله ساده (بچه کجایی؟) را می‌توان با لحن‌های متفاوت گفت و شنونده، معانی؛ تهدید، کنجکاوی، حسادت، ثبت اطلاعات، ترس، تعجّب، یا حتّی عشق و علاقه را برداشت کند.

بنابراین حرکات و سکنات انسان‌ها، گاهی زبان دار است. حالا آیا ما اجازه داریم به هر لحنی که دلخواهمان بود، حرف بزنیم؟ حتّی اگر موجب منحرف کردن طرف مقابل باشد؟ اسلام چنین اجازه‌ای به ما داده است یا خیر؟

خدا در سوره احزاب، آیه 32 تکلیف را به صراحت کامل مشخص کرده و می‌فرماید: إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَ‌ضٌ؛ اگر تقوا پیشه کنید؛ پس به گونه‌ای هوس‌انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند.


ادامه مطلب...